Jestem właścicielem piekarni. Towar sprzedaję z moją córką z przyczepy samochodowej, która została posadowiona na prętach stalowych i przystosowana do celów handlowych. Obiekt ten, pomimo rejestracji jako pojazd, nie jest użytkowany jako przyczepa, a jego głównym przeznaczeniem jest funkcja handlowa (sprzedaż pieczywa). Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego nakazał jego rozbiórkę jako samowoli budowlanej. Przyczepa stanowi jednak pojazd, a nie obiekt budowlany. Ma zamontowane koła, tablicę rejestracyjną oraz wykupione OC. Czy organ mógł na mnie nałożyć taki nakaz?
Tak, ponieważ przyczepa jest przeznaczona i wykorzystywana na cele działalności handlowej jako stacjonarny punkt sprzedaży pieczywa. Ponadto spełnia pod względem konstrukcyjnym i funkcjonalnym warunki do uznania jej za tymczasowy obiekt budowlany. Faktu tego nie zmienia okoliczność, że przyczepa ma zamontowane koła, tablicę rejestracyjną oraz wykupione OC, przez co istnieje możliwość jej przemieszczenia przez przyłączenie do pojazdu samochodowego. Cechy te pozostają bowiem bez związku z funkcją, jaką pełni obiekt: jest to stacjonarny punkt sprzedaży pieczywa.
Innymi słowy cel, w jakim dany obiekt został umieszczony na nieruchomości oraz czas funkcjonowania tego obiektu, determinuje jego kwalifikację jako tymczasowego obiektu budowlanego. Zatem przyczepa samochodowa o funkcji handlowej, z jaką mamy do czynienia w niniejszym stanie faktycznym, stanowi tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (dalej: p.b.).
Stanowisko takie jest już utrwalone w orzecznictwie administracyjnym (por. np. wyrok NSA z 18 października 2017 r., sygn. akt II OSK 2622/16).
Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b. pozwolenia na budowę nie wymaga budowa tymczasowych obiektów budowlanych, niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do przeniesienia w inne miejsce nie później niż przed upływem 120 dni od rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 p.b. Według definicji zawartej w art. 3 pkt 5 p.b. tymczasowy obiekt budowlany to „obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe”. Zawarte w przepisie wyliczenie obiektów tymczasowych ma charakter przykładowy, co pozwala na zaliczenie do nich również przyczepy o funkcji handlowej. Tymczasowy obiekt budowlany, który nie został rozebrany lub przeniesiony w inne miejsce przed upływem 120 dni, wymaga pozwolenia na budowę, a jego usytuowanie bez pozwolenia skutkuje zastosowaniem procedury określonej w art. 48 p.b. (por. wyrok WSA w Gdańsku z 4 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 268/16).
Podstawa prawna
Art. 3 pkt 5, art. 29 ust. 1 pkt 12, art. 48 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.).