Od samego początku projektu europejskiego przemysł był w centrum uwagi. Nadal powinien zajmować należne mu miejsce, jako że przygotowujemy się do świętowania 60. rocznicy traktatów rzymskich w czasie, kiedy Unia Europejska jest na rozdrożu.
Europa jest wiodącym światowym eksporterem, wspieranym silnym sektorem przemysłowym, który odpowiada za ponad trzy czwarte eksportu. Przemysł odgrywa kluczową rolę w budowaniu przyszłości Europy – stanowi 80 proc. prywatnych inwestycji w badania i rozwój. Tworzy struktury regionów w Europie i daje zatrudnienie 3 4 m ilionom ludzi.
Unia Europejska musi teraz zdecydowanie wykazać, że może zapewnić swoim obywatelom i przedsiębiorcom dobrobyt i stabilność w coraz bardziej niepewnym świecie. Mimo to przemysł europejski przeszedł znaczną wewnętrzną i zewnętrzną transformację na przestrzeni minionych 2 0 l at. UE nie udało się zabezpieczyć w długoterminowej perspektywie przed nieuczciwymi praktykami handlowymi; zaniedbano inwestycje niezbędne, by poradzić sobie z międzynarodowymi konkurentami, którzy dysponują coraz lepszym finansowaniem, przeszkoleniem i są coraz lepiej zorganizowani.
Na tym tle, naznaczonym decyzją Wielkiej Brytanii o opuszczeniu Unii Europejskiej i protekcjonistycznymi ruchami Stanów Zjednoczonych, Europa musi podjąć zdecydowane działania, aby stworzyć obiecującą przyszłość gospodarczą i zapewnić solidną politykę handlową, uwzględniającą obawy obywateli i sektora przemysłowego, co podkreślali szefowie państw i rządów w Bratysławie we wrześniu 201 6 r .
Częściowa utrata przemysłu doprowadziła do wzrostu bezrobocia i spowodowała kłopoty gospodarcze wielu regionów. Przemysł odgrywa istotną rolę w przyszłości Europy, a odejście od niego skutkować będzie zrzeczeniem się naszej wspólnej kontroli nad przedmiotami i technologiami, które są kluczowe dla organizacji naszego codziennego życia – a zatem zaakceptowaniem pewnej formy zależności. Unia Europejska musi stawić czoła temu wyzwaniu: potrzebujemy odważniejszej europejskiej polityki przemysłowej, aby zagwarantować konkurencyjność naszych firm i aktywnego wsparcia Komisji oraz wszystkich państw członkowskich. Ten cel musi mieć odzwierciedlenie we wszystkich europejskich politykach publicznych w oparciu o wiele obszarów priorytetowych.
Po pierwsze, Unia Europejska musi w sposób realistyczny prowadzić działania w celu promowania zbilansowanej polityki handlowej, opartej na wzajemności i korzyściach: UE musi po raz kolejny złożyć zobowiązanie na rzecz otwartego i wolnego rynku, który sprzyja naszym eksporterom i tworzy miejsca pracy w Europie, zapewniając jednocześnie, że nasz przemysł może współzawodniczyć na równym poziomie z konkurentami międzynarodowymi.
W świetle nieuczciwych praktyk niektórych partnerów handlowych Europa musi wzmocnić swoje instrumenty obronne w zakresie handlu, tak aby były lepszą odpowiedzią na takie praktyki oraz miały skutek zniechęcający. Pod koniec 2016 r. osiągnięto postępy w tym zakresie, wraz z porozumieniem w Radzie osiągniętym pomiędzy państwami członkowskimi. Chcielibyśmy, aby ten wniosek stał się podstawą porozumienia z Parlamentem Europejskim, tak aby Komisja mogła zabezpieczyć przemysł europejski z jeszcze większą skutecznością, rozpoczynając od tych sektorów, które muszą stawić czoła nadmiarowi mocy wytwórczych ze strony krajów pozaeuropejskich, jak ma to miejsce np. w sektorze stali. Wysiłki Komisji zorientowane na wspieranie bardziej rygorystycznej regulacji ceł antydumpingowych skierowanych przeciwko wypaczającym rynek praktykom niektórych partnerów handlowych są również krokiem we właściwym kierunku.
Europa musi również wdrożyć środki z zakresu monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych. W świetle niektórych strategicznych praktyk inwestycyjnych, jakich dopuszczają się kraje pozaeuropejskie, w połączeniu z daleko idącymi barierami dla inwestycji bezpośrednich na ich rynkach, krajowe systemy inwestycyjne w państwach członkowskich muszą być wzmocnione, tak aby lepiej uwzględniały potencjalne ryzyka związane z takimi inwestycjami dla gospodarek europejskich.
Wzajemność oraz równe warunki w działaniu to kluczowe kwestie w obszarze zamówień publicznych. Widać wyraźnie, że rynki zamówień publicznych w UE są bardziej otwarte niż te same rynki u naszych partnerów, jako że UE wykracza poza wymagania nałożone międzynarodowymi zobowiązaniami Światowej Organizacji Handlu. Mimo to często trudno uzyskać ustępstwa ze strony naszych partnerów w trakcie negocjacji handlowych, zwłaszcza obecnie, kiedy to nowa amerykańska administracja umieściła strategię „Kupuj amerykańskie” w samym centrum swojego programu, a podmioty europejskie muszą radzić sobie na niezwykle zamkniętych pozostałych rynkach. Dążymy do osiągnięcia symetrii w otwieraniu dostępu do rynku, a zatem popieramy stosowne instrumenty, które mają zapewnić równe warunki działania, w szczególności zawieranie ambitnych umów o wolnym handlu oraz uzgodnienie jak najszybciej stosownego instrumentu UE w celu przyjęcia symetrycznego poziomu otwarcia.
Cyfrowa rewolucja zmienia przemysł na całym świecie. Podmioty, którym uda się skorzystać z dostępnych dziś możliwości, będą liderami jutra niezależnie od tego, czy są one korporacjami, czy organami władz publicznych. UE musi współpracować ze wszystkimi europejskimi przedsiębiorstwami, zwłaszcza MSP, aby wesprzeć je w cyfrowej transformacji oraz opracować odpowiednie ramy i warunki sprzyjające innowacjom, inwestycjom, a także opracować instrumenty finansowe, które umożliwią podejmowanie niezbędnych inwestycji oraz rozwijanie działalności międzynarodowej, gwarantując jednocześnie dostępność szkoleń, aby personel mógł zdobyć niezbędne umiejętności. Europa musi również zagwarantować cyfrową suwerenność poprzez zapewnienie, że dysponuje zasobami niezbędnymi do zarządzania kluczowymi technologiami przyszłości.
Wreszcie, w kontekście zmian klimatu – Europa musi dalej rozwijać swój rynek emisji dwutlenku węgla (ETS) poprzez zabezpieczenie sektorów przemysłowych narażonych na ryzyka związane z ucieczką emisji, wysyłając jednocześnie inteligentne sygnały cenowe, co pomoże w długoterminowym planowaniu inwestycji. Mamy nadzieję, że w ten sposób UE osiągnie zbilansowane porozumienie w sprawie reformy systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych na lata 2021–2030.
Polityka przemysłowa musi być priorytetem w dyskusjach o przyszłości Europy. Musi ponownie zająć należne jej miejsce w samym centrum strategii UE. Wzywamy zatem Komisję do sporządzenia nowej europejskiej strategii przemysłowej dla państw członkowskich, ustanawiając ambitną, spójną i pragmatyczną mapę drogową zawierającą konkretne środki.